بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) در افزایش کیفیت و سازگاری زناشویی زوج های شهرستان دزفول

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش کیفیت زناشویی و سازگاری زناشویی زوج ها در زوج های مراجعه کننده ی به کلینیک روان شناختی اداره آموزش و پرورش شهرستان دزفول بود.در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه ی چندگانه ی ناهم زمان استفاده شد. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی زوج های مراجعه کننده به کلینیک روان شناختی اداره آموزش و پرورش شهرستان دزفول در سال 1392 بود. نمونه ی پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند، و شامل 3 زوج (6 نفر) از افراد مراجعه کننده به این کلینیک بودند که با توجه به نمره ی پرسشنامه ی سازگاری زناشویی جزء زوج های پریشان قرار می گرفتند. پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در سه مرحله ی خط پایه، مداخله ی 12 جلسه ای و پیگیری 1 ماهه اجرا گردید. و آزمودنی ها قبل از درمان، میانه ی درمان، پایان درمان و 1 ماه پس از پایان درمان به پرسش نامه ی کیفیت زناشویی،پرسش نامه ی سازگاری زوجی،پرسشنامه ی پذیرش و اقدام، پرسشنامه ی آگاهی تمرکز حواس پاسخ دادند. نتایج حاصل از داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش کیفیت و سازگاری زناشویی زوج ها تأثیر مطلوب داشته است و زوجین در پیگیری یک ماهه در حفظ اثرات درمانی موفق بودند. براساس داده ها می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش کیفیت و سازگاری زناشویی مؤثر بوده است و کیفیت و سازگاری زناشویی زوج ها را ارتقا می دهد.